BINNENLANDS GEADOPTEERD.BE

‘Bezig zijn, altijd maar bezig zijn om maar niet te moeten nadenken over die moeilijke vragen: waarom overal dat taboe rond mijn bestaan? Waarom mag ik mijn identiteit niet kennen? Ik heb toch niets verkeerd gedaan?’ - Lydia

‘Ik had liever een gekleurde huid gehad, dan was het duidelijk dat ik geadopteerd was!’ - Benoit

‘Nooit écht thuiskomen’ - Christophe

‘Ik ben terecht gekomen in een gezin waar ik niet in paste vanaf het moment dat ik me begon te ontwikkelen als persoonlijkheid: dat werd er vaak ingewreven. Mensen zonder enige opleiding (tot 14 naar school) hebben niet meteen het rationele beredeneerde denken uitgevonden. Dit heeft er bij mij voor gezorgd dat mijn ambities en vooruit geraken in het leven (te) laat getriggerd werden. Qua studies en opleidingen maak je dat nooit meer goed.’ -  Christophe

‘Ik ben op zoek naar mijn biologische moeder omdat ik een stuk van mijn identiteit mis. Ik had altijd het idee te moeten voldoen aan de verwachtingen van mijn adoptieouders, zodat ik bij hen wél mocht blijven... Ik heb dit altijd als een soort overlevingsmechanisme gehanteerd. Ik wou vooral niet te veel tot last zijn. Ik zou in het rijtje lopen.’ - Anne

‘Een obsessie, erger dan een alles verterende verliefdheid’

'Ook al krijg je geen respons van je bio-vader of -moeder, of niet op het moment dat je het wenst,  graaf nooit je verlangen onder om je roots te willen kennen'